niedziela, 22 lutego 2015

Randka w Ciemno - Dwutygodniówka nr 1


Moi koledzy zawsze dziwili się, że wcale nie jest tak, iż nie mogę się opędzić od potencjalnych kandydatów na mężczyznę życia czy nawet faceta do łóżka.

 Jak to? Taka atrakcyjna, inteligenta dziewczyna z pięknym uśmiechem.

 Ano tak Panowie, tak bardzo boicie się porażki, że przestajecie ryzykować w momencie kiedy zdobycz jest na wyciągnięcie ręki. A gdzie dusza zdobywcy i pogoń za wyzwaniem się pytam?

W praktyce wygląda to tak, że kobieta pozostawiona sama sobie, traci poczucie własnej wartości  i w okresie posuchy jest w stanie zainteresować się największym frajerem. W moim,  najbardziej desperackim okresie życia, który trwał około pół roku odbyłam 9 dwutygodniówek”. Dwutygodniówka wygląda tak, że spotykasz w miarę miłego faceta. Zazwyczaj jest to znajomy znajomego, dzięki czemu on w ogóle zaczyna z Tobą rozmawiać, inaczej sam nie miałby odwagi odezwać się do zupełnie nieznajomej kobiety z lęku przed odrzuceniem. Tak czy inaczej, coś w nim jest, pojawia się jakiś przebłysk potencjału, ale prawdopodobnie to tylko skutek wyposzczenia. Gość dostaje szansę, tańczysz z nim  przez resztę nocy, może nawet dajesz się pocałować. Później, pozwalasz wziąć się na randkę i niby już wiesz, że nic z tego nie będzie i już zastanawiasz się jak go spławić. Mimo to, podejmujesz próby minimum do trzeciej randki, chociaż niedobrze Ci się robi nawet na myśl całowania się z nim, ale jednak masz nadzieję, że jednak mylisz się co do swoich przeczuć.

Przykład numer jeden z moich dwutygodniówek, żebyście sobie Drodzy Panowie zdawali sprawę  kim jest wasza “konkurencja”. 

 Sweter. Sweter miał odrobinę trudniej, bo był nieznajomym poznanym w klubie. Właściwie jedynym facetem godnym uwagi tej nocy, mimo że był w sweterku… 
Istotna kwestia do dodania: kobiety kiedy wchodzą do klubu, też robią rozeznanie sali i od razu wybierają target. Tak więc, kiedy Twoja noc kończy się sukcesem, prawdopodobnie to ona wypatrzyła Cię pierwsza. 
Tak czy inaczej, Sweter po za sweterkiem miał jeszcze dobrze rozbudowaną klatkę piersiową i ramiona, mocno zarysowaną szczękę, był wysoki i miał cudne niebieskie oczy (no dobra, w klubie nie byłam w stanie tego dojrzeć). Po za tym, okazało się, że facet ma coś do powiedzenia. Studiował mechatronikę i był to świadomy wybór - wierzcie lub nie, większość kandydatów na polibudę zaznacza ten kierunek w aplikacji bo “fajnie” brzmi. Zdawało się też, że ma właściwie poukładane priorytety i wyznaczony cel w życiu. Dodatkowo, trenował gimnastykę artystyczną, co wyjaśniało jego ładnie zbudowane ciało. 
Po pierwszej randce byłam w skowronkach. Sweter był zabawny, rozmowa z nim szła lekko, a w świetle dziennym mogłam się swobodnie topić w jego oczach. Umówiliśmy się więc ponownie, u mnie. Randka była niestety wciśnięta pomiędzy moje zajęcia i trening, co dawało nam jakieś 4 godziny czasu. W zamiarze mieliśmy obejrzenie filmu, a Sweter uznał, że świetnym pomysłem będzie wypicie po piwie do seansu. Pomysł jak najbardziej popieram, ale elektrolity wolę jednak uzupełniać po, a nie przed treningiem. Po za tym była godzina 14, więc grzecznie odmówiłam. Sweter nie miał z tym problemu, po prostu wypił oba. Co do samego filmu, wybór padł na jakąś niemiłosiernie długą komedie romantyczną. Fabuła kręciła się w okół jakiegoś nastolatka, który nie miał śmiałości do dziewczyn. W trakcie oglądania odkryłam, że Swetrowi też trochę pewności siebie brakuje- ciągła zmiana pozycji, niby próbuje się przysunąć, ale do końca nie wie jak, chciałby mnie pocałować, ale nie umie wybrać odpowiedniego momentu. Obserwacja tych wyczynów, dostarczyła mi zdecydowanie więcej rozrywki niż sam film. Na szczęście, Sweter mógł się zjednoczyć z głównym bohaterem, który miał dokładnie ten sam problem - scena końcowa, on w końcu chwyta ją za podbródek, przyciąga do siebie i całuje. Sweter w postanawia wykorzystać ten moment, patrzy mi głęboko w oczy i nieśmiało zaczyna mnie całować. Ahh… przesłodko. No i po za tym brawo! Licznik stop, zajęło Ci to jakieś 2h od wejścia na trzecim spotkaniu. Szkoda, że cała sytuacja zaczęła mnie już mocno irytować i nie mogłam znieść myśli kolejnych takich dwóch godzin w perspektywie. Na domiar złego, padła propozycja- obejrzyjmy jeszcze jeden film. Ja,  jeszcze mało asertywna, zgodziłam się. Na co Sweter, widać przyszedł dobrze przygotowany, wyciąga wino ze swojego plecaka. Znowu grzecznie odmówiłam, ale będąc zszokowana tym jak bardzo przeceniłam człowieka skapitulowałam:

 “Przyniosę Ci kieliszek”

 I myślę sobie, o ironio, dotknąć się mnie boisz, ale bezczelnie poić się przy mnie alkoholem wcale Ci nie wstyd. Zanim zdążyłam wrócić, Sweter wymościł się wygodnie na kanapie  i spokojnie popijał sobie wino prosto z butelki. Dosyć. Miałam zamiar Ci delikatnie powiedzieć, że więcej się raczej nie spotkamy, ale w takim wypadku nie pozostawię na Tobie suchej nitki i może uratuję Twoje przyszłe randki. Sweter definitywnie był w szoku, w jego przekonaniu wszystko szło świetnie. Zaczęliśmy się sprzeczać o kwestie kulturalnego zachowania i o to co wypada, a czego nie. Jego główny argument był niesamowicie gówniarski, ponieważ “On jest wolny i dorosły, więc może robić co chce”. Oczywiście, proszę bardzo, ale na pewno nie w moim towarzystwie.  Zadziwiająco ciężko było go wyprosić, ale w końcu zdał sobie sprawę, że nic więcej w tej sytuacji nie wskóra. Pociągnął więc sobie zdrowo z gwinta, wypił pozostałe pół butelki jednym ruchem i posłusznie opuścił budynek. 

 cdn.

D.

sobota, 21 lutego 2015

-Ilu ich było przede mną? - Trzech.

To oczywiste, i wszyscy wiemy, że to normalna rzecz, że ludzie się spotykają, poznają, zakochują, hajtają, rozwodzą, potem znowu schodzą, rozchodzą, krzyżują. Z tym mi nie wyszło, ale może tym razem będzie inaczej... Próbują, próbują i jeszcze raz próbują, jak to w życiu. Nic nowego.

Jak to się dzieje jednak, że kobieta poznaje Pana nr 15, 20, 40 i prawie za każdym razem on jest jej "trzecim"? Max. 3.
Dlaczego boi się powiedzieć prawdę? Przyznać, że niestety, ale przemiły Pan, nie jest tym, na którego czekała niewinna całe życie.

Każdy przecież tworzy swoją historię, niesie za sobą doświadczenia, wspomnienia, urazy, ma też w pamięci wydarzenia, które w jakiś sposób wpłynęły na to jakim jest teraz człowiekiem. Jak się zachowuje, jak reaguje, co jest dla niego ważne. Związki (chciałam napisać nieudane, ale jeśli dodaliśmy sobie po nich choć +1 do życiowych przemyśleń i wniosków, przestaje być tak całkiem nieudanym), w każdym razie relacje, w których jesteśmy uczą nas, uczymy się drugiego człowieka, ale w takim samym stopniu poznajemy samych siebie. Co lubimy, co nam przeszkadza, ile jesteśmy w stanie wytrzymać, czego nie możemy znieść, co potrafimy wybaczyć a co sprawia, że odpuszczamy i zaczynamy od nowa. Czasami uczymy się też na błędach, i już raz popełnionych głupot, nigdy więcej nie powtarzamy. Generalnie tak to wygląda, i chyba się ze mną zgodzicie?

Logiczne jest więc to, że im więcej człowiek przeżył, im więcej prób i wyzwań podjął, im więcej porażek poniósł, tym jest rozsądniejszy, mądrzejszy, bardziej doświadczony i świadomy siebie. Wie więcej.
"Gdybym miał/a ten rozum wtedy, co teraz, wszystko ułożyłoby się inaczej, lepiej" - stawiam stówe, że każdy z was tak kiedyś pomyślał. To w sumie, trochę jak z umiejętnościami, im więcej ćwiczymy i pracujemy, tym jesteśmy w tym lepsi.

No więc, dlaczego kobieta nigdy się nie przyzna jak jej historia wyglądała naprawdę? Dlaczego wydaje mi się, że mężczyzna nie będzie miał większego problemu z wyjawieniem, że jesteśmy 50tką (czy którąkolwiek *dziesiątką), natomiast od kobiety nie usłyszysz nawet o "stce". Najbardziej wiarygodna jest trójka i brzmi dobrze. A facet w to wierzy, bo przecież "z tym rok, z tym 3, z tym 2" i ma całe życie jak na dłoni. Co jest często nawet prawdą, bo po prostu kobieta w swojej kalkulacji tylko pomija pewne fakty/osobników, a po pewnym czasie, i tak sama zaczyna w tę bajkę o własnej nieskazitelności wierzyć. I wszyscy zadowoleni.

Ale to przecież nieprawda, wstrętne kłamstwo. Można przecież powiedzieć, że wolimy zachować to dla siebie i nie odpowiadać, ale nie ... Kobieta odpowie, i odpowie to, co chce usłyszeć facet. Boi się, że straci w jego oczach, bo przestanie być już taka cudowna, niewinna, piękna i w ogóle wspaniała. Bo on, nie będzię mógł znieść myśli, że przed nim jego kobietę posuwało dwudziestu innych. Bo wypomni jej to przy pierwszej możliwej okazji, o ile w ogóle po takim newsie zdecyduje się i nie zmieni obiektu zainteresować na "świeższy".

Najgorsze w tym wszystkim jest to, że nikogo by to przecież nie zdziwiło, gdyby on się wtedy wycofał. Mnie osobiście, również nie. Bo miał przecież do tego prawo, ale kobieta już go nie ma. Ona z historią swojego mężczyzny musi żyć i nawet jeśli spotyka wokół *naście swoich poprzedniczek, powinna być dumna, że to właśnie ona jest tą aktualną (bo na ostatnią, musiałaby być naprawdę szczęściarą).

Paradoks przeszłości.

Niby wiemy, że była, niby doceniamy, rozumiemy i szanujemy. I wszystko gra, dopóki jej nie poznamy. Gdzie wtedy podziewa się ten szacunek i zrozumienie? I dlaczego, do cholery, to działa tylko w jedną stronę? Czy to kwestia ludzkiej mentalności czy zwyczajnie męskiego ego, dumy, charakteru, czy czegokolwiek innego czego nigdy nie zrozumiem?
Nie mam pojęcia, to głupie, ale tak jest.

O.

piątek, 20 lutego 2015

Ewolucja Numerka

Temat wraca do dyskusji w różnych momentach mojego życia, za każdym razem podchodzę do niego nieco inaczej. Dojrzewam? Nie sądzę, to raczej kwestia zmiany perspektywy.

Tak więc, jak to jest z tą liczbą facetów na koncie? I jak sama właścicielka ją interpretuje?

Otóż, moim zdaniem od interpretacji dużo zależy, bo to determinuje jak będzie postępowała dalej – i to postępowanie zadecyduje o tym czy jest łatwa czy nie.

1: Pojawia się w wieku lat nastu i zazwyczaj rujnuje wszelkie wyobrażenia o pierwszym razie. I mimo, że cała sytuacja trwa około 5s, świat „po” jest inny od tego „przed”. Pamiętacie ten podział klasy na dwie grupy w szkole średniej? Z jednej strony nikt się głośno nie chciał chwalić, ale zwyczajnie widać było kto ten pierwszy raz ma już za sobą.

2-3: Na początku jest ostrożnie i droga w tym przedziale trwa lat kilka. Dużo też zależy od tego czy ten pierwszy „szczęśliwiec” pozostał na dłużej czy był to tylko raz, na pierwszy raz. A to dlatego, że jak już się coś rozpocznie, to nie można po prostu zapomnieć i funkcjonować tak jak wcześniej. Pojawiła się nowa potrzeba którą trzeba zaspokoić- i jeśli nie można z tym pierwszym, to z drugim, a jak nie z drugim to z trzecim... itd.

4-10: Na studiach puszczają lejce. Tak, nie tylko wam Drodzy Panowie. Pierwszy seks bez zobowiązań, one-night stand, relacje typu fuck-friend, wyjazd na erasmusa. Dziewczyna nadal nie ma problemu z odpowiedzią na pytanie czy jest łatwa, póki licznik wskazuje liczbę poniżej 10 (btw. Odpowiedź brzmi: Nie, nie jest łatwa.) Szkoda tylko, że ta magiczna dziesiątka, pojawia się dość szybko, a wraz z nią świadomość osiągnięcia pewnego limitu. I to właśnie w okolicach 9-10, kiedy dziewczyna jest na granicy, pojawiają się wyrzuty sumienia. Możliwe, że nie jedna zwiąże się wtedy na stałe, czując że później nie będzie się już mogła przyznać do tej prawdziwej liczby jeśli chce, żeby ktoś ją zechciał.

11: Magiczny limit zostaje zburzony, przez pierwsze pójście do łóżka po pijanemu i pobudkę obok numeru 11, którego twarz miga nam niewyraźnie we flash-backach z klubowej nocy. Tego najchętniej byśmy wymazały, ale mleko się rozlało i od tej pory mamy nowy limit – 20, kolejna okrągła liczba. Paradoksalnie, żyje się zdecydowanie lżej, bo to tak jakbyśmy dostały nowe 9 żyć.

12-16: Mimo wszystko, teraz jesteśmy już rozsądniejsze. Dzięki wcześniejszym wyczynom, zrobiłyśmy się bardziej wymagające. Różnica może się wydawać subtelna, ale jest znacząca- wcześniej nas zdobywano, teraz pozwalamy się zdobywać. Facetów bez potencjału spławiamy od razu – szkoda naszego cennego czasu. I to ta kontrola sytuacji daje nam świadomość, że daleko nam do miana „łatwej”.

17: W tym momencie, umiemy rozróżniać miłość od seksu. Świetnie, tylko problem polega na tym, że my nie chcemy samego seksu. Chcemy seksu z tym samym mężczyzną, który da nam w pakiecie wsparcie i bezpieczeństwo, który będzie umiał się z nami kochać, ale też całkowicie zdominować. Udowodniłyśmy już sobie, że umiemy dawać sobie radę same, że jesteśmy niezależne i potrafimy spełniać swoje ambicje. Teraz jesteśmy już w stanie trochę odpuścić. Potrzebujemy pewniaka, samca alfa, który dla nas zerwie z zaliczaniem kolejnych numerków na JEGO koncie. Takiego, przy którym nie masz ochoty na numer 18-ty, bo wiesz, że Twoją Siedemnastkę jest ciężko przebić.

Dużo, nie dużo? Wydaje mi się to nieistotne. Może lepiej po prostu założyć, że i ja i Ty mamy za sobą swoją historię. 

D.

Osiemnastolatka mająca 18stu partnerów jest łatwa. 25-latka mająca 25ciu jest wymagająca.


Zacznę może od tego, że post Jak po imieniu poznać czy kobieta jest łatwa? na Pokoleniu Ikea totalnie mnie rozbawił i naprawdę dawno się tak nie uśmiałam, więc gratuluję autorowi! Niemniej jednak, z jakiegoś powodu postanowiłam odpowiedzieć na ten artykuł. Otóż, niewątpliwie coś w nim było, ponieważ,  gdy euforia minęła nadeszła refleksja. Śmieszne, prawda? Niewiarygodne, jak łatwo można poddać w wątpliwość przekonanie o własnej godności młodej kobiety.
W sumie samą mnie to dziwi, mimo wszystko chciałabym przedstawić swój punkt widzenia. Więc, do rzeczy.
Podobno kobieta po 30stce mająca więcej niż 10ciu partnerów w naszej zaściankowej mentalności uważana jest za puszczalską. Oczywiście, bzdura. Idąc dalej po 30sce mająca 30stu partnerów, jeszcze większa bzdura. Niezmiernie ciekawi mnie to, skąd biorą się jeszcze takie teorie? W czyich umysłach one się tworzą? Samych kobiet? Wspaniałych żon i dobrych matek, czy nieszczęśliwych singielek? Czy może to sami faceci wyznaczają granice ilości mężczyzn, z iloma przystało kobiecie odbyć stosunek, aby nie została uznana za „nieszanującą się”. To prawdopodobnie jeszcze długo pozostanie dla mnie zagadką, ale zostawmy już tę kwestię.

Kobieta, która w wieku 25lat ma za sobą kilkunastu partnerów jest wymagająca.

Bądźmy szczerzy, ale jeśli jest młoda, atrakcyjna i do tego jeszcze inteligentna, to ten tuzin napalonych samców prawdopodobnie przyczynił się do tego, że aktualny próg zadowolenia wspomnianej niewiasty jest naprawdę wysoko. I co dalej?

Ona dobrze wie już, czym jest szybki numerek z nieznajomym, wie czym jest niezobowiązujący seks z przystojnym znajomym, jak wygląda nieziemski seks z wakacyjną miłością, wie jak to jest sypiać z ukochanym chłopakiem i pewnie też pamięta niejeden nieudany seks, który żal nawet wspominać.
Jest doświadczona. Jest świadoma. I jest pewna siebie. Wyzwolona? Nie lubię tego słowa, ale niech będzie.

Więc, dochodzimy do momentu gdy wiemy, że naszej gwiazdy nie będzie łatwo zadowolić. To moment, w którym już zrealizowała pewnie wszystkie lub prawie wszystkie fantazje i zachcianki. Bo jeśli tylko miała taką okazję, to zrobiła to. W związku z tym staje się coraz bardziej subtelna w swoich wyborach, wyrafinowana. Ma znaczenie nie tylko kim jest wybranek, ale czy jej imponuje, jakie robi na niej wrażenie, co ona sama czuje, czym się kieruje, okoliczności, miejsce, czas, klimat, wszystko. Nie ma przypadków. Oczywiście, nie mam na myśli, że teraz mamy do czynienia z księżniczką, nie, nie! Wręcz przeciwnie. Ale, choćby najupojniejsza noc spędzona w mieszkaniu przed TV, nie pozostanie na długo w jej pamięci.

A teraz to na co czekam, czyli pytanie do Panów:

Jak sprawić, abyś na tle innych nie wypadł hmm „kiepsko”?

Wyzwanie.
Niełatwy przypadek.

O.
W ramach wstępu


Jak to jest, że sex przestał być tematem tabu, a nadal tyle w tym temacie niedomówień? Teoretycznie otworzyliśmy się na ludzi, a nadal boimy się ze sobą rozmawiać, nadal mamy niedobory wiedzy i dużo dylematów w tej kwestii.
Świadczy też o tym fakt, jaki jest popyt na seksualność. Mam tutaj na myśli, blogi około 30-letnich "oświeconych" facetów, ich książki, a także przykładowo ogromne kolejki w kinach w ostatnie walentynki, na film moim zdaniem będący najgorszym wyborem na taki wieczór.
A moje spostrzeżenie jest takie, Ci panowie o których przed chwilą wspomniałam, Ameryki nie odkrywają, jednak udało im się otworzyć mi oczy. Jak? Mówiąc o swoim męskim punkcie widzenia, potwierdzili moje własne teorie na to jak funkcjonuje mózg faceta. Także, pozbawili mnie złudzeń w pewnych kwestiach kiedy miałam nadzieję, że może jednak jest inaczej. Co mnie zszokowało, to wyznania kobiet. Naprawdę, szok! Okazało się, że inne kobiety mają tak samo jak ja. W jednej chwili, to co było do tej pory problemem nagle przestało nim być- ponieważ jeśli wszystkie tak mamy, to znaczy że jest to normalne. Jak to możliwe, że żyjemy obok siebie i potrafimy przegadać całe wieczory, a nie mówmy o tym co nas tak naprawdę interesuje?  

Macie nie raz tak, że wydaje wam się, że z waszych ust płyną same złote myśli będąc w stanie lekkiego upojenia? Później upojenie się pogłębia, a rano po  złotych myślach nie ma śladu. My z O. też tak mamy. O dziwo całkiem często na trzeźwo też udaje nam się rozwikłać zagadkę damsko-męskiego świata. Chciałybyśmy tymi teoriami i przemyśleniami się z wami podzielać i poddać krytyce. Żadna reguła nie będzie uniwersalna, wiemy to, bo mimo że obie pochodzimy z małych miejscowości, przeżyłyśmy długi licealny związek, zaliczyłyśmy podobną liczbę facetów, skończyłyśmy wymagający kierunek, a teraz realizujemy się zawodowo i żyjemy najintensywniej jak potrafimy, żeby korzystać z tego co jest tu i teraz –w skrócie, mamy ze sobą dużo wspólnego – to potrafimy mieć zupełnie sprzeczne opinie na ten sam temat. Dlatego chciałybyśmy przeprowadzić konfrontację- mnie z O. oraz nas z wami.
Relacje około-związkowe (czyt. wszystko co z seksem i uczuciem związane), są opisywane głównie albo z męskiego, albo z kobiecego punktu widzenia. Tylko, że nie można oddzielić obu perspektyw grubą krechą i stwierdzić, że wszystkie kobiety mają wspólny kobiecy punkt widzenia, a faceci swój męski, osobny. Zdziwilibyście się Drodzy Panowie, ile kobiety mają z facetami wspólnego. Jesteśmy jeszcze mniej niewinnymi istotami, niż wam się do tej pory wydawało. Zdziwicie się też, jak kobiety potrafią się między sobą różnić, co jeszcze bardziej zrujnuje was świat w którym i już uchodzimy za zbyt skomplikowane. Bogu dzięki, istnieją kody dzięki którym każdą kobietę można złamać.  

To tyle tytułem wstępu. Następnym razem będzie bardziej konkretnie. Obiecuję.


D.